Je kent het wel. Auto volgeladen. Op vakantie. Dromen van zon, wijn, strand… en ergens op de A10 richting Bordeaux je eigen vrouw vergeten. Letterlijk.
Een 60-jarige Franse man dacht dat hij op weg was naar Marokko, maar vergat onderweg een klein detail: z’n vrouw. Niet de koffers. Niet de dochter. Nee. De vrouw zelf. Compleet.
280 kilometer… zonder te merken dat je vrouw niet meer in de auto zit?!
Na die 280 kilometer, ik herhaal: twee-honderd-tachtig, kwam de realisatie. Niet direct, hè. Eerst tanken, plasje doen, koffietje pakken om wakker te blijven, en pas dan:
“Hé… waar is die van mij eigenlijk?”
En dan die klassieker: “Ik weet niet meer bij welk tankstation…” Zo werd de beste man geciteerd door de plaatselijke gendarmerie.
Come on, deze man heeft óf het geheugen van een goudvis óf hij reed al stiekem in z’n hoofd solo richting Marokko.
De dochter? “Geen idee, ik sliep.” Wat een alibi. En moeders maar wachten bij dat tankstation sinds 04:00 ’s ochtends. Als dát geen aanleiding is voor een Netflix-serie dan weet ik het niet meer.
De vrouw? Die stond daar nog steeds, in haar uppie, met vermoedelijk steeds meer woede, steeds minder vertrouwen in de liefde en een stiekem plan om hem thuis op Marktplaats te zetten onder de categorie ‘vergeten bagage, ophalen gratis.’
Pas na 280 kilometer werd de gendarmerie door de man ingeschakeld. De echtgenoot wist echter niet meer wáár hij gestopt was. Of dát hij überhaupt gestopt was, leek ook ineens twijfelachtig. Best knap, als je bedenkt dat de gemiddelde Fransman exact weet waar de tolweg begint en vooral waar ie eindigt, maar zijn vrouw vergeet hij als een verdwaalde fles Evian.
En nu het meest fascinerende (terug te vinden in alle reacties op dit artikel): niemand heeft elkaar gebeld. Geen gemiste oproep. Geen paniekberichtje. Blijkbaar rijd je als gezin 280 kilometer door, zónder de behoefte iemand te spreken. Als dat geen stilzwijgende relatie-afspraak is…
Of de 62-jarige vrouw bereik had? Geen idee. Of ze überhaupt nog batterij over had?
De Franse gendarmerie heeft, door het bekijken van bewakingsbeelden van diverse tankstations over een range van 280 kilometer, kunnen traceren waar de verlaten vrouw zich bevond. De man en zijn dochter maakten na dit ‘hoera, ze leeft nog’ moment rechtsomkeer en zijn circa 300 kilometer teruggereden om de echtgenote tevens moeder op te halen.
Maar even serieus: die man gaat nooit meer zonder achteruitkijkspiegel-trauma op vakantie.
Of z’n vrouw? Die komt voortaan met eigen vervoer. En een tracker aan haar enkel. Of beter nog: aan die van hem.
En dan dat droge slot van de politie: “Of de vakantie nog vrolijk is doorgezet, weten we niet.”
Nee joh, tuurlijk niet. Die man leeft de komende 40 jaar op een matras in de schuur. Tussen de lege jerrycans, een verbroken huwelijksbelofte en z’n ego.
Voor wie het niet gelooft: zie bovenaan de route op de kaart. Exact het moment waarop hij z’n huwelijk parkeerde. En hier de link naar het krantenartikel voor wie niet genoeg kan krijgen: https://www.ad.nl/bizar/man-komt-er-na-280-kilometer-achter-dat-zijn-vrouw-niet-meer-bij-hem-in-auto-zit-zij-staat-sinds-04-00-uur-bij-parkeerplaats~ac685af37/
#GoogleMaps #Relatietherapie
Ik heb het krantenartikel ook met verbazing gelezen😁
Eerst het artikel vanochtend met stijgende verbazing gelezen, en net hardop gelachen om jouw stuk. Haha, hoe dan? Dochterlief moet haar beide ouders maar snel een lesje locatie delen geven (en wellicht ook: hoe app en bel je elkaar)